Mijn moestuin column 1
En dit slakje daardoor niet zo onschuldig is als hij misschien lijkt, maar daarentegen wel erg voedzaam is voor de zingende lijsters in onze tuin. Dus ja… dilemma. Laat ik meneer/mevrouw slak mijn sla, broccoli en andijvie zomaar opeten? Of ga ik de strijd aan? Elk jaar probeer ik ze weer te slim af te zijn, met potjes bier, in de ochtend om 5 uur mijn bed uit of in de stromende regen naar buiten om ze te vangen. Andere mogelijke opties zijn slakkenborstels, koperen plakstrips, omgevouwen gaas, koperdraad, plastic ringen, eierschalen, Chinese kool als lokmiddel, noem maar op. Ik vind dit wel een leuke uitdaging voor het beste idee van Nederland! Dus wie de biologische verantwoorde manier uitvindt, is mijn held!
Na enkele jaren heb ik de basis van het moestuinieren al aardig onder de knie, maar ieder jaar leer ik weer iets nieuws. Dit jaar moestuinier ik in bakken en heb ik een heuse biologische ecologische moestuincursus gevolgd, waardoor ik de natuur en alle dieren in mijn tuin nog meer ben gaan waarderen. Alles en iedereen heeft zijn functie in een ecologische moestuin. De struiken lekker wild laten groeien, zodat vogels en egels hier in nestelen. Alle takken, blaadjes en andere rommeltjes lekker op een berg laten liggen voor de kikkers. Onkruiden, als paardenbloem, zevenblad en brandnetel lekker laten groeien en uiteindelijk plukken om er gier van te maken. Het gras laten groeien en dan aan het eind van de zomer om zeisen voor het hooi. Dit past mij wel, lekker alles laten groeien, niks snoeien, niet grasmaaien en geen onkruid wieden!! Niet iedereen bij ons thuis deelt deze mening, bomen en struiken worden hier flink gesnoeid, het gras wordt hier bijna wekelijks gemaaid met een flinke tractor. Want die schijnt nodig te zijn voor zo’n ‘groot’ grasveld…Gelukkig groeit het een jaar later allemaal weer lekker dicht en houdt ik dan vanaf nu mijn poot stijf. Dit seizoen gaan we niet (zoveel) snoeien, he schat!? We doen het op de ecologische manier dit jaar.
Elk jaar breiden we de moestuin ook iets uit, dit jaar werd mijn jubileum bekroond met een kweekkas. Eentje die nog helemaal in elkaar gezet moet worden, want ze worden helaas niet kant-en-klaar bij je thuis bezorgd. Kortom dit project wordt weer groots aangepakt, met een fundering, een stevige constructie en framewerk en al! Kortom bestand tegen een flinke aardbeving. Ik krijg nu al zin in alle komkommers, tomaten, meloenen en druiven die ik volgend jaar hopelijk mag oogsten.
Ik vind het heerlijk om te horen dat zoveel mensen het ontzettend leuk vinden om te pielen in hun tuin en hun eigen groentes te verbouwen. Fantastisch om te zien dat we hier in het dorp zelfs onze eigen ‘boerderijwinkel’ hebben met tomaten, courgette en pompoenplanten. Ik moest mijzelf bedwingen om niet het hele kraampje helemaal leeg te kopen. Een prachtig voorbeeld van wat je dus allemaal kan met een eigen kas!
Onze rabarber, spinazie, pluksla, rucola, radijsjes en kropsla worden bij ons al veelvuldig genuttigd. Ieder jaar probeer ik ook een nieuw gewas te telen, iets wat je niet vaak tegenkomt in de supermarkt. Dit jaar probeer ik ramanas, pastinaak, snijbiet en raapstelen te telen, de vergeten groentes in de volksmond. De eerste raapsteeltjes zijn al geoogst en zijn omgetoverd tot een heerlijk raapstelen stamppot met worst. Ik kan het iedereen aanraden, het smaakt naar en lijkt op stamppot andijvie alleen dan nog lekkerder. En geen slak kijkt er naar om!! (Ook handig).
